Gatunek małpiatki,
jedyny współcześnie żyjący przedstawiciel rodziny palczakowatych, blisko
spokrewniony z większym od niego, wymarłym Daubentonia robusta.
Występuje tylko na
wschodnim i północno-zachodnim wybrzeżu Madagaskaru (gatunek endemiczny).
Ciało wielkości
kota, z dużą głową i krótkim pyskiem, uszy duże, chwytne palce u rąk i nóg.
Ubarwienie czarno brązowe, na twarzy i piersiach jaśniejsze. Futro puszyste z
miękkim włosem. Duży puszysty ogon.
Jego
charakterystyczną cechą jest to, że posiada cienki, długi palec środkowy,
zakończony hakowatym pazurem. Palec ten służy mu do opukiwania pni drzew
głównie bambusa, a następnie wyciągania owadów i ich larw przez szczeliny,
które wygryza swoimi długimi siekaczami. Ponadto siekacze te charakteryzują się
wzrostem przez całe życie palczaka - zupełnie jak u gryzoni. Zredukowana liczba
zębów - z formuły 2.1.3.3 charakterystycznej dla małpiatek palczak przeszedł na
formułę 1.0.1.3 dla górnej szczęki i 1.0.0.3 dla dolnej. Żyje ok. 20 - 25 lat.
Jest małpiatką aktywną w nocy, w związku z tym posiada w oku błonę odblaskową.
Od roku 1933 uważany za gatunek wymarły, w 1961 odkryty ponownie. W kolejnych
latach odkryto kolejne jego populacje. Obecnie jest uważany za gatunek dość
szeroko rozprzestrzeniony, ale nadal narażony na wyginięcie.
Żywi się owadami, kokosami, owocami, bambusem oraz trzciną cukrową.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz